Het beeld van Zeus

Het beeld van Zeus stelde de Griekse oppergod voor,op de berg Olympus,op het Griekse schiereiland Peloponnesos  Het beeld stond in de Dorische tempel van Olympia, waar de oorspronkelijke Olympische Spelen werden gehouden ter ere van deze god.Het standbeeld was maar liefst 9/ 12 meter hoog, was bedekt met ivoor en bladgoud en had ogen van edelstenen. Het leek nog eens extra groot doordat de tempel waarin het stond naar verhouding veel te klein was.

 

 

In zijn rechterhand hield de oppergod een gevleugelde overwinningsfiguur die de triomf bij de Olympische Spelen symboliseerde, en in zijn linkerhand een met metaal ingelegde scepter die zijn status als koning der goden bevestigde. Op de scepter stond een adelaar, het symbool van de god zelf. Zeus was volledig uitgevoerd in ivoor. Voor zijn gewaad en sandalen was goud gebruikt. In zijn kleding werden kleine lelies en dieren gehouwen, en zijn hoof d was getooid met een krans van olijftakken. Zijn gehele massieve lichaam rustte op een fijn afgewerkte troon van ebbenhout en ivoor. De troon was een meesterstuk op zich: er waren mythologische voorstellingen en figuren in gekerfd, en hij was versierd met goud en edelstenen. De voet van Zeus stond op een grote voetenbank, waarvoor zich een bekken van zwart marmer beyond waarin de olijfolie werd opgevangen die over het beeld werd gegoten. Waarschijnlijk werd dit gedaan om te voorkomen dat het ivoor zou barsten. Hoewel geen enkel werk van Phidias de tand des tijds heeft doorstaan, weten we dat hij in staat was om prachtige, meer dan levensgrote beelden te maken en dat hij erg bedreven was in het werken met ivoor. Bij zijn Athene voor het Parthenon werkte hij echter, als allereerste, op zo’n grote schaal met ivoor. Werken met ivoor was niet zo eenvoudig: de maker moest ook bedreven zijn in het bewerken van metaal en bout. Het binnenste van de Zeus van Olympia Schaalmodel tempel van Zeus Het binnenste van het beeld bestaat uit grofweg 780 m3 hout, dat uit de buurt afkomstig was. Hierop werd het ivoor aangebracht. Deze kern was bijna even hoog als het beeld en werd in delen vervaardigd die in de tempel aan elkaar werden gezet. Het zou namelijk onmogelijk geweest zijn om de kern als den geheel naar de tempel te vervoeren en naar binnen te krijgen. Het bout werd slechts een klein beetje bewerkt. De vormen van de spieren werden namelijk pas later zorgvuldig in ivoor en metaal aangebracht. De werkplaats van Phidias beyond zich buiten het heiligdom aan de westkant van de tempel. Hier ontwierp en maakte hij de delen van het beeld. Zelf moet hij leiding aan de arbeiders hebben gegeven en de verfijndere delen hebben gemaakt of gehouwen, maar de aanlevering en het vervoer van het materiaal liet hij aan anderen over. Phidias had hulp van andere beeldhouwers, die de materialen en de houten kern voorbereidden, de lagen goud en ivoor aanbrachten en hand- en spandiensten verrichtten. De bewerking van het materiaal Lange tijd is aangenomen dat ivoren slagtanden in stukken werden gesneden en aan de houten kernen werden bevestigd, maar de hoge graad van verfijning van de Zeus, die vooral te zien was bij de borstspieren, wijst erop dat Phidias een geraffineerdere methode moet hebben gekend om ivoor te bewerken. Pheidias wist hoe meubelmakers uit die tijd werkten, en mogelijk heeft hij hun methode gevolgd. Meubelmakers hakten de slagtanden niet in stukken, maar rolden ze uit tot dunne lagen. Deze waren niet alleen beter geschikt om grotere vlakken te bedekken, maar eenmaal zacht ook gemakkelijker te bewerken. In oude geschriften is al te lezen dat ivoor zacht kon werden gemaakt en bewerkt met behulp van vuur, bier, azijn of door het te koken met alruin. Phidias moet deze methoden hebben gekend.